توسعه انسانی ‘Human Development’ که بعد از آغاز صتعتی شدن (۱۷۵۰) اتفاق افتاد. میل بشر را به استفاده از زیرساخت های بهتر مانند دسترسی به آب آشامیدنی، آموزش و مهارت بهداشت، راه های دسترسی، وسایل حمل نقل، روشنایی (برق)، وسایل ارتباط جمعی، تغذیه و وسایل زندگی را افزایش داده و باعث گسترش شهر نشینی گردیده است. بدون استثنا گسترش شهر نشینی و توسعه انسانی بدون دسترسی به فلز و کانی میسر نبوده و شواهد نشان میدهد که در آینده نیز امکان پذیر نخواهد بود. مطالعات نگارنده نشان میدهد که در سال ۲۰۴۰ نیاز جامعه جهانی (جمعیت جهان بالغ بر ۹/۱ میلیارد نفر خواهد شد) به فلز و کانی (بدون درنظر گرفتن پترولیوم)حدود ۹۰ میلیارد تن خواهد بود و برای این میزان تولید بیش از ۶۷۰ میلیارد تن باطله برداری و تولید باطله در مرحله فرآوری انجام خواهد گرفت. برداشت حجم زیادی از مواد از زمین و دفن و دمپ مجدد این باطله ها بر روی زمین، انسان توسعه یافته را با  چالش زیست شنخات از باطله های معدن و ارزیابی چرخه حیات معدنکاری (MLCA) ازجمله ابزاری هستند که می توانند به کاهش این چالش کمک نمایند. واقعیت آن است که نه حامیان محیط زیست قادرند مانع فعالیت های معدنکاری شوند و نه معدنکاران می توانند بدون توجه  به دغدغه های زیست محیطی به فعالیت های خود ادامه دهند. بلکه به جای چالش (Challenge) باید تعامل (Interaction) بین این گروه از فعالا به عمل آِد. کتاب باطله های معدن و ارزیابی چرخه حیات معدنکاری در این راستا نگارش شده است.